Nergens in de wet staat dat ze dat moeten doen, nergens staat dat wij als klanten uitgebreide formulieren moeten invullen, nergens staat dat deze bureaucratie in het leven geroepen moet worden. De wet legt alleen een logische gedachte vast: als bank/verzekeraar doe je alleen zaken met mensen die je kent en waarvan je weet dat ze integer zijn.
Om 'aan te tonen' dat ze voldoen laten banken en verzekeraars ons nu zien dat ze ons niet kennen. Dus:
- Krijgt een organisatie die net met de bank alle mandaten en zaken heeft doorgenomen de standaardverklaring om in te vullen (maar ... dat hadden we toch net samen helemaal besproken en geregeld, hoezo kennen jullie ons niet?).
- Krijgt een stichting het verzoek te verklaren wie de eigenaren zijn (maar ... is nu niet juist het kenmerk van een stichting dat die geen eigenaren heeft?)
- Krijgt een landelijke vereniging stukken over haar plaatselijke clubs (maar ... die zijn zelfstandige verengingen en moeten dus zelf aangeschreven worden.)
Beste banken en verzekeraars, wat jullie hebben laten zien is dat de handhaver gelijk had. Jullie kennen je klanten echt niet meer. Of de aktie die nu gedaan is bijdraagt aan het leren kennen van je klanten vraag ik me af. Als je ons echt had willen leren kennen had je verenigingen een andere brief gestuurd dan stichtingen, had je geen brief gezonden als we net alles door hebben genomen en was je er van op de hoogte geweest dat er landelijke en plaatselijke organisaties met een bijna gelijke naam zijn.
Gemiste kans!
